Εδώ
και είκοσι χρόνια περίπου η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε χώρα υποδοχής μεταναστών,
με αποκορύφωμα το τελευταίο χρονικό διάστημα όπου Μουσουλμάνοι επί το πλείστον
πρόσφυγες καταφθάνουν μαζικά και εγκαθίστανται είτε στα νησιά του Αιγαίου είτε
μετακινούνται προς τα ενδότερα αναζητώντας ασφαλή περάσματα πρός άλλες
ευρωπαϊκές χώρες.
Όλο
αυτό το σκηνικό αποτελεί το δεύτερο κύμα μετανάστευσης, το οποίο βιώνουμε τα
τελευταία χρόνια κυρίως εξαιτίας της εφαρμογής των κανόνων της Νέας Τάξης
Πραγμάτων και της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης με τους πολέμους που την
συνοδεύουν (βλέπε την περίπτωση των Ιράκ, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Σομαλία, Λιβύη,
Αίγυπτος, Συρία). Να σημειωθεί ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1990 είχε
προηγηθεί ένα πρώτο κύμα μετανάστευσης, το οποίο προκλήθηκε με την κατάρρευση
και τη διάλυση των οικονομιών των ανατολικοευρωπαϊκών χωρών, της πρώην ΕΣΣΔ και
των κομμουνιστικών καθεστώτων των βαλκανικών χώρων (Χότζα, Τίτο, Τσαουσέσκου).
Σήμερα,
στην Ελλάδα υπάρχει μια ποικιλία μεταναστών από διάφορες χώρες. Υπάρχουν
οικονομικοί μετανάστες που αποτελούν και την συντριπτική πλειοψηφία, οι οποίοι
έχουν άδεια εργασίας – παραμονής. Παράλληλα, υπάρχει και μια μικρή κατηγορία,
αυτή των πολιτικών προσφύγων στους οποίους έχει χορηγηθεί πολιτικό άσυλο. Υπάρχει
όμως πλέον και ένας τεράστιος αριθμός από παράνομους μετανάστες,
λαθρομετανάστες, ο αριθμός των οποίων αυξάνεται καθημερινά με γεωμετρική πρόοδο
και αμφιβάλλω εάν αυτός μπορεί να υπολογιστεί με ακρίβεια (άμεση καταγραφή).
Είναι
γεγονός ότι η χώρα μας αντιμετωπίζει από το έτος 2010 τις συνέπειες της
διεθνούς οικονομικής κρίσης, όπως είναι το τεράστιο επαχθές επονείδιστο και
δυσβάσταχτο δημόσιο χρέος, τα μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα, η υψηλή ανεργία,
το ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό, η έκρηξη της φτώχειας και της εξαθλίωσης, οι
αυτοκτονίες κ.α.
Μέσα
σε αυτό το πλαίσιο όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από το έτος 2010 που ξεκίνησε
η κρίση στην Ελλάδα και έπειτα, είναι σταθερά προσανατολισμένες πρός τη
κατεύθυνση της ένταξης και της ενσωμάτωσης των μεταναστών στην ελληνική
κοινωνία. Δεν σταματούν όμως εκεί. Επιδιώκουν παράλληλα και την αποκατάσταση
των δικαιωμάτων τους, παρέχοντας σε κάθε ευκαιρία μια διάσταση ανθρωπιστικού
χαρακτήρα. Με άλλα λόγια, βλέπουμε ότι
το ζήτημα των μεταναστών από ανθρωπιστικό που είναι, η Κυβέρνηση αλλά και
συνολικά η Ευρώπη το έχουν μετατρέψει σε εθνικό.
